مازیار مهدوی فر

از این‌جا دانلود کنید

خوشا از دل نم اشكی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
خوشا زان عشقبازان یاد كردن
زبان را زخمه فریاد كردن
خوشا از نی، خوشا از سر سرودن
خوشا نی‌نامه‌ای دیگر سرودن
نوای نی‌، نوایی آتشین است
بگو از سر بگیرد، دل‌نشین است
نوای نی نوای بی‌نوایی‌ست
هوای ناله‌هایش نینوایی‌ست  بیشتر

کبریت زدم
تو برای این روشنایی محدود گریستی
سراپا در باد ایستادم
من فقط یک نفرم
اما اکنون هزاران پرنده را در باد به یغما می برند
از مهتاب که به خانه باز گردم
آهن ها زنگ خورده اند بیشتر

بهانه

از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشنهای زمستانی‌ات کنند

پوشانده‌اند «صبح» تو را «ابرهای تار»
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه‌ای است که قربانی‌ات کنند

• کمترين تحريري از يک آرزو اين است
• آدمي را آب و ناني بايد و آنگاه آوازي
• در قناري ها نگه کن ، در قفس ، تا نيک دريابي
• کز چه در آن تنگناشان باز شادي هاي شيرين است.
• کمترين تصوير از يک زندگاني :
• آب ،
• نان ،
• آواز ،
• ور فزون تر خواهي از آن ،
• گاهگه ،
• پرواز
• ورفزون تر خواهي از آن شادي ِآغاز
• ور فزون تر ، باز هم خواهي … بگويم ، باز؟
• آنچنان بر ما به نان و آب ،
• اينجا تنگ سالي شد
• که کسي در فکر آوازي نخواهد بود
• وقتي آوازي نباشد ،
• شوق ِ پروازي نخواهد بود

می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را
می‌جویمت چنان که لب تشنه آب را

محو توام چنان که ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده‌دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنان که درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل
یا آنچنان که بال پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را

 برف نو، برف نو، سلام، سلام

 بنشین، خوش نشسته ای بر بام

 پاکی آوردی – ای امید سپید
همه آلوده گی ست این ایام

 راه شومی ست می زند مطرب
تلخ واری ست می چکد در جام

اشک واری ست می کشد لبخند
ننگ واری ست می تراشد نام

 شنبه چون جمعه، پار چون پیرار
نقش هم رنگ می زند رسام

از این‌جا دانلود کنید

دیشب به تو گفتم بیا ستاره ها را شماره کنیم

گفتی شروع کن

ولی خطا نکنی!

گفتم چرا خطا؟

بیا، یک، دو، سه، چهار

گفتی: نگفتم؟ همیشه حساب ستاره شماریت اشتباست

این ها که چشم تو می شمرد هواپیماست!

  ای صبح!

ای بشارت فریاد!

امشب خروس را

در آستان آمدنت

سربریده اند!

وقتی نازیها برای دستگیری کمونیست ها آمدند
من ساکت ماندم
چرا که من کمونیست نبودم

وقتی سوسیال دموکراتها را دستگیر کردند
من خاموش ماندم
چرا که سوسیال دموکرات نبودم

وقتی که اعضای اتحادیه های کارگری را دستگیر کردند
من اعتراضی نکردم
چرا که عضو اتحادیه کارگری نبودم

وقتی یهودی ها را دستگیر کردند
من اهمیتی ندادم
چرا که یهودی نبودم

و وقتی برای دستگیری من آمدند
دیگر کسی نمانده بود تا اعتراضی بکند!!!!

باران را به خانه دعوت کردم
آمد، ماند،‌ و رفت،
شاخه گلی برایم جا گذاشته بود.

آفتاب را به خانه دعوت کردم
آمد، ماند، و رفت،
آینه کوچکی برایم جا گذاشته بود.

درخت را به خانه دعوت کردم
آمد، ماند، و رفت
شانه سبزی برایم جا گذاشته بود.

تو را به خانه دعوت کردم
تو، زیباترین دختر جهان!
و آمدی
و با من بودی
و وقت بازگشت
گل و آینه و شانه را با خود بردی،
و برای من شعری زیبا
زیبا جا گذاشتی و من کامل شدم.

شبی از شبها

کرم ابریشم

از چله پیله برخاست

 باز دنیا دنیا بود

برگی و برگی و برگی

لیک، او دیگر

بال پروازی با خود داشت.

ما هر دممان را به چرا می گذرانیم

چرا نه؟

بودن و نبودمان به اما گذرانیم

چرا نه؟

عمری به چرا؟ کی؟ به چه علت گذرانیم

هی باید و ای کاش و اگر بود پزانیم

آن قدر دراین دشت سوالات بمانیم

کاخر رمه ی عمر ازین گله رمانیم.

همیشه مثل همیشه است
تکرار دیروز
اما امید به فردایی
که قطعا
همانند دیروز است.

آرام باش عزيز من, آرام باش
حكايت درياست زندگى
گاهى درخشش آفتاب، برق و بوى نمك، ترشح شادمانى
گاهى هم فرو مى‏رويم، چشم‏هاى‏مان را مى‏بنديم، همه جا تاريكى است،

آرام باش عزيز من
آرام باش
دوباره سر از آب بيرون مى‏آوريم
و تلألوء آفتاب را مى‏بينيم
زير بوته‏يى از برف
كه اين دفعه
درست از جائى كه تو دوست دارى طالع مى‏شود